Woendag 17 mei Yellowstone

Freddy heeft vannacht enorm liggen hoesten en bijna geen oog dicht gedaan. We blijven een uurtje langer liggen maar rijden toch om 08.30 het park weer in. We moesten de ramen krabben, sneeuw en vorst.
Bij de ingang van het park krijgen we een map met de wegen die zijn afgesloten vanwege de sneeuw en ijs.
We willen naar het noorden waar we gisteren van alles hebben gezien, dus we willen ons geluk daar nog een beproeven.

We zijn net de afslag van Madison over en hebben geluk. Er loopt een coyote op de helling. Goed zichtbaar en dus een dankbaar foto-opject.
Het wordt lachen want hij gaat midden op de helling zitten om zich van zijn overlast te ontdoen. Haha Schijt aan de mensen dus. Groot gelijk.

Even verderop opnieuw geluk er lopen 2 grizzly's. Moeder en een ongeveer 2 jarige cub. Ze lopen rustig te grazen. Prachtig gezicht deze twee.

Vlak voor we bij Mammoth Hotsprings zijn, welke erg hoog ligt, belanden we in een file. De beloofde 15 min, wachten, worden er 435 maar geen nood, veiligheid voor alles. De weg voor ons heeft een sterke afdaling die verijst blijkt te zijn en daar moet over de gehele lengte zand op worden aangebracht. Zodra we rijden belonen we de strooiers met een dikke duim uit het autoraampje.

Toch maar even naar het Visitor Centre voor de laatste info mbt de terugkeer naar West Yellowstone. Op dit moment is dat niet mogelijk en het zit erin dat we via een hele omweg terug zouden moeten. Deze route neemt zo'n 4 uur in beslag dus geen leuke optie.

Het is hier zo, dat er maar 2 extra graden opwarming nodig zijn om de wegen weer open te krijgen. We gokken erop dat het opklaart en vertrekken we richting Lamar Valley.

Onderweg wordt er plotseling geremd,4 wolven rennen voor ons de straat over. Snel auto uit en kijken wat er gebeurd. Ze zijn binnen no-time bij de rivier een heel eind van ons vandaan. Freddy heeft het geluk nog een foto van 1 wolf te maken maar de 3 jongere, stoeiende wolven staan alleen op onze eigen harde schijf. Daar worden ze dierbaar bewaard .

Wat een geluk, we kunnen mooie plaatjes maken van bizons met hun kalveren, wolven en op de terugweg loopt er nog een coyote naast ons.
Oh ja, de vos niet vergeten, steekt ook even over . Hoe mooi is Yellowstone.... niet te beschrijven.

Met onze vingers gekruist begeven we ons weer naar het visitor centre, is de weg open of moeten we nog 4 uur omrijden. Het geluk is met ons, we kunnen terug zoals we gekomen zijn.

Het weer verslechterd onderweg enorm en de weg zal volgens ons idee snel weer afgesloten worden.

Wij komen veilig en voldaan aan.