Woensdag 19 september 2012

Vandaag is begonnen met grote plannen ....We gaan naar Dead Horse Point en nemen de dirtroad de vallei in om te lunchen in de diepte met uitzicht op de Green River.

We komen aan bij het Visitor Centre om even info te vragen over de conditie van de weg. Alles blijkt goed begaanbaar maar het stuk dat wij willen doen is wel een erg grote "loop". Dat weten we van de vorige keer maar we hebben geen haast, we hoeven ons nergens te melden op een bepaalde tijd, dat is zo lekker van vakantie.
We gaan eerst naar het uitzichtpunt op zo'n 1,5 mijl van het centre, de plaatjes van daar zijn "pretty impressive". Hopelijk geven de plaatjes een beetje weer van wat je daar ziet.

Daarna beginnen we vol vertrouwen aan de spannende afdalingen. De weg is smal met diepe kloven en zo nu en dan houdt iedereen behalve Fredje de adem in bij de krappe bochten. Marry probeert intuitief met haar houding de auto op de goede kant van de weg te houden haha. Ze vindt het errug spannend allemaal. Op het punt waar we onder de rots door moeten wat optisch gezien niet mogelijk lijkt te zijn maken we wat plaatjes om het moment vast te leggen. Heel gaaf.

We rijden tot de spoorwegovergang bij Potash Road, omdat we deze dan een tijdje moeten volgen om daarna weer de dirtroad en spanneden route te vervolgen.

We horen bij de spoorovergang een knal alsof er een steen onder de auto slaat. Dat denken we alledrie , maar Marry zegt: Freddy, ik hoor een raar geluid en ook Freddy had het opgemerkt en remde al af.
Lekke rechterachterband .... Shoot ! Daar staan we dan, wat nu?
AANPAKKEN!
Marianne maakt de kofferbak alvast leeg om bij de reserveband te komen en Marry zorgt dat alles veilig van de weg komt.
We hebben een band, we hebben een cric, we hebben de plek om deze te plaatsen gevonden, nu nog de slinger voor het opkrikken... oh, waar is die? geen idee, alle hoeken en gaten gehad maar geen slinger. Marianne gaat maar op de weg staan en houdt de eerste auto aan om te vragen of we hun slinger mogen gebruiken. ......I don't know if we have one"(duits accent) Sind Sie Deutscher? JA ! Na dan sprechen wir besser Deutsch, wel zo handig. Ze beginnen naarstig hun eigen auto na te zoeken op alle attributen. Ook wanneer ik zeg dat Fredje de slinger inmiddels heeft gevonden, blijven ze hun eigen auto controleren want ze willen deze situatie graag voor blijven. We bedanken ze freundlich voor hun hulp en zeggen dat ze rustig hun dag kunnen vervolgen en wij ons prima redden.

Het thuisbrengertje is geen band om te doen wat we van plan waren.
naar het Motel dan maar. bellen met de Roadservice van Alamo. We kunnen naar Chip's Grand Tire Pro's .
Om problemen te voorkomen gaan we maar eerst door de wasstraat om het "off road dirt" eraf te spoelen". Na een uurtje, 2 banden en $ 225,00 zijn we weer klaar voor vertrek. Maar wat doen we nou dan ..? te laat voor het geplande. Ach wat we pikken een terras en drinken er een.

Dat is snel geregeld en met een lekker drankje en hapje en een gezellige chat met de barboy zijn we de zorgen zo weer kwijt. We gaan aan de wandel en de winkel en zijn rond 19.00 uur weer terug en relaxen nu met ieders favoriete drankje. Niet gedaan wat we wilden maar wel een spannende dag.